دردآور است زبانه كشيدن آتش بيداد از جان و ناموس هموطنت؛ اما دردآورتر، بيرگي و عافيت طلبي و سرمستي هموطن بيگانه تر از بيگانه است.
غمبار است نظاره ي ريخته شدن رنگين ترين خون هاي اين مرز و بوم؛ ولي اسفبار است وقاحت و بي شرمي حتي نزديكان من وتو براي بي تفاوتي شان.
ايراني باشرف، غم ها را با مباهات و افتخار به جان مي خرد، اما اين ها "غصه هايي اند كه شراره بر دل شرافتمندان اين اقليم مي افكنند."
يادش به خير، گل گفته ي آن معمار تجدد و تمدن ايران معاصر، علي شريعتي:
«غم از جنس هنر است و غصه از جنس صنعت. غم از نداشتن و آرزو كردن چيزهاي متعالي سرچشمه مي گيرد و غصه از نداشتن و آرزو كردن چيزهاي پست.»
ايراني باشرف! به ياد كسان و خويشان و نزديكان خويش بينداز كه غيرت يعني چه.
با اين خواب نكبت بار همنوا مشو.
"جنبش دادورزي ايران" را به ديگران معرفي و از آن حمايت كنيم.
